Australië, Dimbulah
Ngarrabullgan
Hello Possums,
Nog bedankt voor jullie leuke reacties!
Gisteren hebben we op de rivier achter het huis met de kano gevaren. Grote teleurstelling dat er weer geen krokodil te zien was. Wel erg veel bijzonder vogels. Vreemde vogels ook die op het water lopen en landen. Je raadt nooit hoe ze die hier noemen. Inderdaad, naar die andere meneer die op het water liep. Ook witte Reigers en grote ganzen.
Vandaag zijn we naar Mount Mulligan gegaan. Ook wel Ngarrabullgan genoemd. Over de berg gaat een verhaal:"De rockwallabies waren jaloers op de arend die over verre verten kon kijken en lekker hoog boven de vlakte scheren. OP advies van de Arend bouwden zij een grote bult stenen als uitkijkpost. De Moerasfazant bouwde haar nest erbovenop en kreeg er kuikens., maar Eekoo, een "Debil debil" kwam en molde de kuikens. Uit woede stak de fazant het bos in brand in de hoop dat Eeko erin zou blijven, maar Eeko maakte snel een meer waar hij indook om zich te redden. Het het vuur smolt de stenenbult samen tot de grote berg Ngarrabullgan. Het meer is er ook nog, en Eeko woont er ook nog."
Bij de berg is ook een mijn geweest in de vijftiger jaren. In 1921 was er een grote explosie waar 70 mijnwerkers om het leven kwamen. Deze liggen op de begraafplaats. De mijn is inmiddels verlaten en de huizen zijn op de trein gezet, dus er is niet veel meer van over.
Onze tocht ging van Dimbulah over een zandweg, naar het Cattlestation dat nog bij Mount Mulligan ligt. De eigenaar woont in het oude ziekenhuis dat er nog wel ligt. Een prachtig houten gebouw met open veranda's waar we enorm vriendelijk werden ontvangen en voor de thee werden uitgenodigd.De wandeling de berg op was erg steil en vol grote rotsblokken en losse stenen, maar de wandeling kwam uiteindelijk uit bij een stille waterplas die werd gevuld door druppelend water van boven. Prachtig gewoon.
De rit terug ging via de oude begraafplaats, waar je het drama van het harde leven bij de mijn kon aflezen aan de leeftijden van de begravenen. Slachtoffers van de ramp bestaande uit jonge vaders en jongens en alle kindergrafjes,waarvan er een aantal was omheind met een ijzeren rand vann een kinderbedje..
De rit terug ging weer over zandwegen en laagstaande zon.
De hele dag hebben we weer van alles geleerd over de planten en bomen: Cottontree, Tamarindebomen, en Bloodtree om er een paar te noemen.
Veel foto's gemaakt natuurlijk, maar eigenlijk is al deze natuur en geschiedenis niet te vatten, laat staan op plaatjes! Desalniettemin is het toch gelukt nog een aantal plaatjes onder dit bericht te zetten!
Cheers!