From Albuquerque, Malpais cinder fields to Holbrook and Petrified trees

Vanuit Albuquerque is de verleiding natuurlijk groot om verder de Route 66 te gaan volgen. Maar we kozen er voor om die even te laten voor wat hij was en het El Mapais Natuurmonument in te gaan. El Mapais ligt in Indianenland, een uitgstorven gebied: eén tegeligger per uur kom je gemiddeld tegen. Het hart van El Malpais wordt gevormd door een aantal oude vulcanen die zo'n 3000 jaar geleden zijn uitgebarsten samen met de lavastromen die daar het gevolg van waren. Op afstand lijkt het alsof er onlangs een bosbrand is geweest: zo zwart ziet alles erui., Als je dichterbij komt lijkt het meer op zwarte klei zonder begroeiing en heel dichtbij zie je dat het lavavelden zijn. Die lavavelden zijn kilometerslang. Er ligt een zandpad langs die lavavelden, maar dat pad is niet zo best begaanbaar, dat staat althans op het bordje aan het begin van het pad. Wij hebben het een eind gereden, maar er uiteindelijk ook maar voor gekozen om om te draaien.

En vlak nadat we El Malpais verlieten, reden we met stralende zon Arizona in.
Via de 191 zijn we naar Holbrook gereden.
Holbrook ligt ook aan de oude Route 66 en dat zie je in de hoofdstraten nog goed terug. Veel herinneringen daaraan. Wij gingen eten bij Mr. Maestas en hij heeft zijn restaurant helemaal volhangen met allerlei memorabilia. En als je naar buiten kijkt, zie je er (verroeste) jaren-50 Amerikaanse auto's geparkeerd staan.
Hij had Navajo-taco op het menu staan. Dat is een soort brood( fry bread), belegd met chili of bonen, en sla, tomaten, ui en kaas. Erg lekker. we zien het hier wel vaker op de kaart staan.

Vanuit Holbrook zijn we vandaag naar het Petrified forest en de Painted desert gegaan. De Petrified forest bestaat uit een gebied met versteende bomen. Heel merkwaardig: op afstand lijkt het alsof er een gewone boom ligt, als je dichterbij komt dan lijkt de boomschors nog steeds van hout, maar dan zie je dat de binnenkant de meeste overeenkomst heeft met agaat en kristal (hierom zijn begin 1900 die bomen massaal in stukken gehakt, zodat er maar zoveel mogelijk sieraden van gemaakt konden worden. Het Amerikaanse Congres, dan soms best iets verstandigs doet, heeft daarop, in 1906, besloten dat dit gebied een National Park moest worden, zodat deze bijzonderheid bewaard zou worden voor de toekomstige generaties). Als je een stukje versteende boom oppakt, dan is dat heel erg zwaar: dan weet je zeker dat je steen in de hand hebt en geen boom.
De Painted Desert is zo mooi, dat is met geen pen te beschrijven, en -zoals ik van Chris begreep- ook met geen kwast te schilderen. Die wijdsheid, al die verschillende kleuren, die ruimte en die vergezichten.........ongelooflijk wonderbaarlijk......
we hebben wel heel wat foto's gemaakt, ook van de zandstorm die in de loop van de middag daar de kop opstak, maar de echte grootsheid laten ook die niet zien. Jammer voor jullie....

Enjoy your day!

Today's new roadtrip photos - Nieuwe foto 's