onze 'stad-tax' echt helemaal gehad. Dit, en het feit dat het nog meer
regent in Lousiana (New Orleans) dan in Texas, deed ons besluiten om
langs de kust , via keine dorpjes, af te zakken naar het zuiden,
richting Mexico.
Het is heel zichtbaar dat olie een belangrijke inkomstenbron is. Overal
zie je ja-knikkers en de kust wordt gedomineerd door olie-raffinaderijen
en chemische fabrieken; in de Golf van Mexico zie je heel veel grote en
kleinere boortorens. Vanuit Port Lavaca, waar we twee nachten sliepen,
zijn we naar het strand geweest bij onder andere Seadrift. Mooi is te
zien dat de huizen die in dit lage vlakke land zonder dijken gesneuveld zijn door Ike (tornado) nu zijnherbouwd op palen; de huizen die het -min of meer- overleefd hebben zijn
gewoon gebouwd. die strandplaatsjes zijn een geliefde woonplaats voor de
gepensioneerden; verder woont men liever in de wat grotere plaatsen
zoals Port Lavaca. Veel mensen zijn daar voor de olie-industrie naar toe
gekomen, en wonen in motels. Overal zie je motels, met niet alleen de
prijzen per nacht, maar ook per week en per maand. Bij heel veel
bedrijven zie je ook grote borden " Now hiring" en dan de vacatures die
er zijn; in Texas -althans dit deel van Texas, moet het niet moeilijk
zijn om een baan te vinden.
Vandaag kwamen we met onze tocht langs de kust aan in Corpus Christi. En
daar hebben de Amerikanen laten zien dat ze ook een heel mooi,
informatief, goed museum kunnen maken. De " USS Lexington", een
vliegdekschip dat in de vaart was van 1943 tot 1991 is nu ingericht als
museum; je kunt door het hele schip wandelen -het is nog grotendeels
ingericht- de machinekamer zien, de plek van de kapitein, maar ook de
medische dienst, de slaapvertrekken en de kapel en ga zo maar door. Op
het bovenste dek stonden een paar vliegtuigen opgesteld, zoals een
Intruder en een Phantom, en natuurlijk al het schiettuig. Er was op het
Hangardek natuurlijk ook van alles ingericht voor kinderen, maar verder
was dit schip heel erg informatief en interessant voor iedereen die iets
van vliegdekschepen, vliegtuigen of de WW2 wil weten. We twijfelden of
we het schip we zouden bezoeken, maar nu zijn we blij dat we het gedaan
hebben: we hebben er een heerlijke dag doorgebracht.
Verder was Corpus Christi ons te vol, te lelijk en vooral teveel
olie-industrie dus vanavond zijn we nog iets verder naar het zuiden
afgezakt: naar Kingsville. En wat een vreugde: toen we uit de auto
stapten was het warm, nee heet, maar een droge hitte! Het heet dan ook de " White Desert". Niet meer dieklamme hitte van de afgelopen dagen! We hebben een vreugdedansje om de auto gemaakt en ons heerlijk droog laten waaien.Nu zitten we buiten onze motelkamer te luisteren naar het enorme lawaai van vele " Giant Cicada". As je hier klikt kan je ze ook horen.
See y' all
