En zo hadden we dus een dag 'over' hier in Houston. Wel besteed door
Houston uit te gaan en naar Galveston te rijden. Daar is een prachtig
treinen-museum. Helaas heeft Orkaan Ike (je weet wel, de orkaan voor
Katrina) enorm huisgehouden in Galveston; het water heeft er 7 ft hoog
gestaan (dat is meer dan 2 meter), en dus waren toen alle displays, alle
modeltreintjes, alle echte treinen onder -modderig en wat giftig- water
komen te staan. Nu zijn ze nog steeds bezig om die schade op te ruimen.
Ze zijn -nu, zoveel jaar later- al een heel eind, maar klaar is het nog
beslist niet.
Wat wel leuk is van Houston, is dat het een geweldig gemengde bevolking
heeft. Op het vliegveld viel al op dat de rij van de Amerikanen
(US-passports) zeer gemeleerd was: blank, rood, zwart, Aziatisch, alles
was vertegenwoordigd. En waar je ook zit en rondkijkt, je ziet steeds
weer alle rassen voorbij komen. Op de eerste avond werden tijdens het
eten al m'n vooroordelen al bevestigd: een zeer vriendelijk zwarte en
een even vriendelijke Mexicaanse meneer in de bediening, twee
investeringsmanen mannen met echte Texas-hoeden op aan het diner en
luidkeels bespreken of ze 50 miljoen dollar zullen uitlenen aan een
derde olieman.
Hadden we al gemeld dat het een knap deftig hotel is? Allemaal buigende en fluisterende helpers op iedere hoek.
Het weer is nog steeds warm, zonnig en af en toe een donder- en
regenbui. Consequentie is wel dat we de hele dag kletsnat zijn: of van
het zweet (vochtige hitte, niet te vergelijken met Arizoneese droge
hitte) of van de regen. Onze brillen beslaan ook de hele tijd, of van de
vochtige warmte of van de regen. Chris' krulle krulle dubbel van zoveel
vocht. Maar over de temperatuur vandaag weer niet te klagen: of het nu
regent of niet, het is de hele dag al 87F.
Dit verhaal typen we op de stoep van de Starbucks. Die winkel heeft niet
alleen lekkere koffie en thee (thee met geklopte melk...), maar ook
gratis wifi, dus heerlijk internetten hier. We zitten duidelijk in een
wat rijkere buurt: chique auto's als Landrovers, Range rovers en Mini's
rijden af en aan, naast natuurlijk de bekende SUV's en pickups van de
Amerikaanse merken, en zo te horen voornamelijk uitgerust met een V8.
(Gisteravond was er een feestje in het hotel. Beatrijs heeft kunnen
genieten van allerhande designerjurkjes. Chris ook natuurlijk wel..)
En onze auto? Je zult het niet geloven, bij de autoverhuur zei de -zeer
vriendelijke zwarte- meneer: we hebben een Ford Escape voor u
klaarstaan, voldoet dat? Chris had zijn mond al open om te zeggen:
'nee, ik wil een Amerikaanse auto, maar sloot zijn mond haastig weer, om
ijverig ja te knikken : ja, ee Ford Escape voldeed wel. Was zoals besteld...
En inderdaad: hij bevalt goed , niet zo groot en rijdt goed. We zijn er
tot nu toe heel tevreden over.
M'n vingers zijn nu te nat, ze glijden van het toetsenbord........
