Na Castelgar verder naar het westen, maar wel met een omweg. We wilden graag Kelowna zien, dus met de 33 naar het noorden en later met de 97 weer naar het zuiden. We hebben nu het overgrote deel van de 97 afgereisd en we vinden het een zeer mooie weg, met heel veel afwisseling, zowel in landschap als in dorpjes/stadjes (en anderen schijnen er ook zo over te denken, er schijnt zelfs een boek over het reizen over de 97 te bestaan).
Kelowna is een vrij grote stad, wel leuk voor een stad en zelfs levendig op zondag (op zondag is over het algemeen wel heel veel dicht in BC). Daarna waren we toe aan een camping, maar wat schetst onze verbazing: alle campings waren mutje overvol, het leek de Costa del sol wel. Nog nooit zoveel RV's vlak naast elkaar geparkeerd zien staan en meutes mensen ertussenin. De reden hiervoor? Er ligt een groot meer ten zuiden van Kelowna en zodra er water is, gaan de Canadezen er massaal recreeren. De meren zijn overigens allemaal even prachtig en groot. En alle campings liggen hier aan het water en het is er over het algemeen warmer. We reden langs een rivier die vol lag met honderden dobberende luchtbedden, autobanden en andere drijfmiddelen met evenzoveel gezellig drijvende mensen erin. Vaak per familieflottille aan elkaar geknoopt.
Het duurde even voordat we het door hadden, maar toen we het eenmaal begrepen, hadden we ook snel een oplossing: we hebben een camping voor 'bird watching'(en niet voor watersport) opgezocht en jawel hoor, dit was een kleine camping (Inakeep provincial Park) en nog niet voor de helft gevuld.
Onze campinghost(van oorsprong was deze dame "Chainsawoperator& Campcook") kwam uit Lillooet en wist ons te vertellen dat Lillooet zelf nu ook door de bosbranden was getroffen....de weinige regen had nog niet geholpen.
Vandaag werd de weinige regen heel veel meer regen: na de lunch in Hope (en
daarna weer verder over de Hw 3 in westelijke richting) wilden we eigenlijk nog een camping zoeken, maar het regende zo gestaag en hard dat we toch maar voor een motejl kozen. Al spoedig na Hope zaten we echter in de -niet erg mooie- voorsteden van Vancouver en toen heeft Chris, heel koelbloedig, door het spitsuur, maar doorgereden tot hartje downtown Vancouver waar we dankzij Rosmarijne in een mooi hotel vonden. Met zelfs zeezicht als je goed kijkt!
De regen van vandaag heeft veel goeds betekend voor de bosbranden bij Kelowna, zo hoorden we vanavond op het nieuws, maar nog niet genoeg voor Lillooet en nog niets voor Bella Coola.
Morgen de spullen gaan uitzoeken en inpakken voor de vliegreis naar huis en nog een beetje door Vancouver slenteren. De "Powered by Microsoft"-Ford Explorer leveren we na meer dan 5000 prettige kilometers niet graag in, maar hij kan niet in de handbagage....
